de familiedag Veluwezoom (25 juni 2011)
De enige drie overeenkomsten tussen deze twee excursies waren de aanwezigheid van Pieter, Peter en Geert Jan; de teleurstellende opkomst; en de regen. U hoeft niet verder te lezen na dit optimistische begin, u bent gewaarschuwd.
Op zaterdag 28 mei jl. ontmoetten Pieter, Peter en ondergetekende elkaar bij de boot naar Schier. Peter en Pieter waren samen opgereden en Geert Jan kwam uit Suyderoogh vakantiepark. De boottocht was ouderwets aardig. Na aankomst in een overvolle bus met allerlei muzikale mensen die wat gingen spelen op het eiland. Bij aankomst in het dorp wandelend naar de fietshandelaar waar we onze strandfietsen huurden en vol moed met wind mee richting de oostpunt van Schier raasden.
Toen we het strand opfietsten was het nog redelijk druk, want dichtbij het dorp. In de krachtige wind waren verschillende mensen in de weer met gigantische vliegers. Eén ervan doorboorde mij bijna, maar een bijna ongeluk telt niet. Ik had het wel kunnen zien als een waarschuwing voor wat komen zou.
Wat een fantastisch gevoel, wat een pret, met de krachtige wind in de rug jakkerend over ’s Heeren stranden, dwars door geultjes en over allerlei schelpdierschepsels. We zagen noordse stern, grote stern, dwergstern maar toch vooral einders. De verte, de leegte, het onbekende doel. Donkere wolken vormden zich en de eerste regen viel over ons neer, maar we waren voorbereid met goede regenpakken en bescherming voor de tassen. De regen deerde ons niet, want we hadden de wind mee.
Toen we ons doel bereikt hadden gingen we voldaan lunchen. We keken uit over een zandplaat vol met grijze en gewone zeehonden, wel een tweehonderd! In de geul tussen de zandplaat en waar wij zaten zwommen verschillende zeehonden welke nieuwsgierig naar ons keken. Eén grijze zeehond maakte het wel heel bont en naderde Pieter tot een paar meter waarbij Pieter en de zeehond overgingen in een ‘ik wandel een stukje over het strand’ en ‘ik zwem gezellig een stukje mee’-spel tussen mens en dier.
Inmiddels was de regen opgehouden edoch niet de wind. Peter wilde liefst nog een eindje verder en daar het zijn excursie was gingen wij niet vervelend doen. We kwamen echter op een stuk waar niet te fietsen viel en zo ploeterden we enige tijd door mul zand. Maar we hadden het eerste stuk de wind nog mee.
We lieten Peter tot het inzicht komen om toch maar terug te gaan en zo gezegd zo gedaan. Eerst weer een stuk zandploeteren met wat nu meer leek op een strandmotor dan een – fiets.
Uiteindelijk kwamen we na deze zinloze verlenging terug bij de speelgrage grijze zeehond. We negeerden het arme dier en trokken ten strijde tegen de wind. Ik fietste voorop en ging met een jonge honden-moed aan het draaien. De wind deerde niet. Ik zou de wind wel even een lesje leveren. Na een poos keek ik achterom en zag ik dat ik een eind voorliep op Pieter en Peter.
Wellicht toch te hard van stapel gegaan? De einder werd allengs minder eindig. Het hielp ook niet echt dat ik mijn regenpak nog aan had en het zweet niet kon verdampen. Ik keek achterom en zag de twee P’s naderen in een rustig steady tempo. Het was in vele opzichten een leerzame dag. Uiteindelijk bereikten we duinen en gingen we nog een extra rondje doen. Dit leverde nog een kleine zilverreiger op. Niet dat het mij nog interesseerde.
Inmiddels was het weer gaan regenen en werd mijn regenpak ook van de buitenkant nat. Aangekomen in het dorpje gingen we naar één of ander geweldig visrestaurant waar we zeer vette kost verorberden. Fietsen teruggebracht en voldaan de bus in en terug naar de boot die ons terugbracht naar vasteland. Ik ben direct na aankomst naar het vakantiepark gegaan voor een douche en de Champion’s league finale en Pieter en Peter zijn nog naar de Ezumakeeg gegaan waar ze nog een zeearend zagen, alleen in de einder.
Groet,
Geert Jan
Naschrift 1: een volgende Waddenexcursie bereid ik graag samen met Peter voor.
Naschrift 2: het idee om op dat Waddeneinder nog eens te gaan kamperen heeft het begrijpelijkerwijs niet gehaald.
OK en dan de familiedag Veluwezoom
Wij, de familie Prins, dachten dat het om 13 uur begon en waren dus lekker vroeg. Na enige tijd kwam rustig Pieter binnen met Merel en Iris. Weer wat later hoorden we oerkreten wat betekende dat de familie Oskam was gearriveerd. Peter kwam met het blijde nieuws dat Buienradar had aangegeven dat we vanaf 14 uur droog weer konden verwachten. Ook Bendiks en Judith arriveerden met hun kinderen.
Ja, en toen. We hebben geloof ik best goed het interieur van het bezoekercentrum kunnen bestuderen en de daarbij vertoonde boeken, cds e.d. Het is een mooi bezoekerscentrum. Misschien hebben we wel een wereldrecord gevestigd: langst aaneengesloten verblijf in bezoekerscentrum Veluwezoom…. De film was ook prachtig. Geluid was niet nodig. De brave mensen op de achterste rij hebben het geprobeerd: ze hebben een keer gemaand tot stilte. Maar daarna waren ze ineens weg. Een mooie film, maar ik heb toch wel het een en ander gemist door de ruimschoots aanwezige afleiding.
Nou, na de film nog eens dezelfde boeken en cds bekeken. Zat mooi spul tussen. Ik vraag me wel af of er iemand is die uiteindelijk wat gekocht heeft maar dat terzijde. Toen gingen we wandelen. We zouden de hei op gaan, maar het werd het bos. Mooi stuk. Zelfde weg heen en zelfde weg terug. We hoorden geen vogels, het regende nogal. Wel bosbessen geplukt. Altijd leuk.
Na terugkomst van het onvergetelijke bosbezoek hebben we gegeten in het restaurant van het bezoekerscentrum. Het eten was lekker, vet natuurlijk, en we hebben rustig en georganiseerd de maaltijd gedeeld. Een andere groep in de zaal vertrok echter wel vrij snel nadat wij de arena hadden betreden, maar dat is een bijzaak.
Na de maaltijd hebben we nog even buiten gezeten. De kinderen speelden in de natte speeltuin. Het regende nog steeds. Wij zaten in de stoelen onder doorweekte parasols en verhaalden over onze ervaringen met de strandfietsen op Schier en het zinvolle of zinloze van kamperen terwijl er ruimschoots vakantiehuisjes voor handen zijn.
We genoten ook van de prachtige tuinen rondom het bezoekerscentrum. Echt mooi. De locatie was meer dan top en zeker een nieuw bezoek waard mits het droog weer is. Wat ik waardeerde van de familiedag was dat je de kinderen van een ieder ook beter leert kennen. En genoten hebben we, van al die kinderen. Tot over vijf jaar derhalve.
